ಸೌಂದರ್ಯ

ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆ ನಡೆದು ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ
ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವ ಸವಿಯಬೇಕೆಂದರೆ
ಜಾರಿಬಿದ್ದೆ...

ನೀನು ನಡೆದುಹೋದೆ ಎಂದು ಪುಳಕಗೊಂಡು
ರಸ್ತೆ ಬೆವರು ಬಿಟ್ಟು ಜಾರು ಜಾರಾಗಿತ್ತು.

ನಿನಗೆ ಗುಲಾಬಿ ಹೂವ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು
ಉದ್ದನೆ ಗುಲಾಬಿ ಕಡ್ಡಿಯನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡರೆ
ಪಳಪಳನೆ ಮುಳ್ಳುಗಳೆಲ್ಲ ಮೊಗ್ಗಾಗಿ 
ಕಡ್ಡಿ ದಾರವಾಗಿ ಎಲೆಗಳೆಲ್ಲ ಚಿತ್ತಾರದಂತೆ
ಮುದುಡಿ ತಾವು ತಾವೇ ಪೋಣಿಸಿಕೊಂಡು
ಜಗದೇಕ ಸುಂದರ ಮಾಲೆಯಾದವು.

ನಿನ್ನ ಅಂದವನ್ನು ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿ
ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕೆಂದರೆ
ಕವಿತೆ ತನಗೆ ಒದಗಲಾರದ ಸಾಧನೆಯೆಂದು
ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಸಹ್ಯಾದ್ರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ
ಸೂಜಿ ಸೈಜಿನ ತೂತು ಕೊರೆದು
ಭೂಮಿಯ ಮಟಾ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ
ಇಳಿದು ಅಡಗಿಕೊಂಡಿತು.

ಸೇವಂತಿಗೆ, ಮೀನು, ತೊಂಡೆಹಣ್ಣು,
ಜಿಂಕೆ, ಬಾಳೆಯ ದಿಂಡು, ಸಿಂಹ,
ಕಾರ್ಮೋಡ, ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು, ಕಿತ್ತಳೆ,
ದ್ರಾಕ್ಷಿ, ಕಮಲಪುಷ್ಪ, ಭೆಂಡಿ, ಹಾಲು,
ಚೊಗಚಿ, ನವಿಲು, ಚಂದ್ರ, ದಾಳಿಂಬೆ,
ಕೋಗಿಲೆ, ಹೂವಿನ ಎಸಳುಗಳನೆಲ್ಲ
ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ, ಅಸೆ ಅಮಿಷ
ತೋರಿಸಿ, ನಮಿಸಿ, ಹುಡದಿ ಮಾಡಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡೆ - 
ನನ್ನ ಹುಡುಗಿಯ ವರ್ಣಿಸಲು ಬನ್ನಿ ಎಂದು
ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಎಂದರೂ ಒಬ್ಬರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ
ಅವಳಿಂದ ನೂರು ಫೂಟು ದೂರ ನಿಲ್ಲುವ
ತಾಕತ್ತು ಇಲ್ಲದವರು ನಾವೆಂದು..

ನಿನ್ನನೆ ಒಯ್ದು ಜಗತ್ತಿಗೆಲ್ಲ ಸೌಂದರ್ಯ
ಉಣಬಡಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ಬಿಸಿಲು ಮಳೆ
ಚಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾಗಿ,
ಸೌಂದರ್ಯ ಕುಂದಿ ಕವಿತೆಗೆ ವಸ್ತುವಿಲ್ಲದೆ
ನಿರ್ನಾಮವಾಗುತ್ತೆ ಎಂದು ಹೆದರಿಸಿ
ಕರುಣೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದಾಗ,
'ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ಅವಳ ಚಂದ ಜಗತ್ತಿಗೆ ದಕ್ಕಲಿ'
ಎಂದು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಬಂದಳು..

....ಪ್ರೀತೀಶ